[ و به پسرش حسن فرمود : ] پسرکم چیزى از دنیا بجا منه چه آن را براى یکى از دو کس خواهى نهاد : یا مردى که آن را در طاعت خدا به کار برد پس به چیزى که تو بدان بدبخت شده‏اى نیکبخت شود ، و یا مردى که به نافرمانى خدا در آن کار کند و بدانچه تو براى او فراهم کرده‏اى بدبخت شود پس در آن نافرمانى او را یار باشى و هیچ یک از این دو در خور آن نبود که بر خود مقدمش دارى . [ و این گفتار به گونه‏اى دیگر روایت شده است که : ] اما بعد ، آنچه از دنیا در دست توست پیش از تو خداوندانى داشت و پس از تو به دیگرى رسد و تو فراهم آورنده‏اى که براى یکى از دو تن خواهى گذاشت : آن که گرد آورده تو را در طاعت خدا به کار برد پس او بدانچه تو بدبخت شده‏اى خوشبخت شود ، یا آن که آن را در نافرمانى خدا صرف کند پس تو بدانچه براى وى فراهم آورده‏اى بدبخت شوى و هیچ یک از این دو سزاوار نبود که بر خود مقدمش دارى و بر پشت خویش براى او بارى بردارى ، پس براى آن که رفته است آمرزش خدا را امید دار و براى آن که مانده روزى پروردگار . [نهج البلاغه]
 
شنبه 91 مهر 15 , ساعت 2:40 عصر

behesht zahra

این جا بهشت است ،قدمگاه حضرت زهرا ...

وقتی  از همه ی  شهر دلت می گیره ،وقتی دلت می خواد توی هوای آزاد نفس بکشی ،وقتی می خوای یه جای دنج پیدا کنی و بری یه دل سیر گریه کنی ،وقتی دلت برای سرزمین جنوب و اون حس و حال قشنگ اونجا تنگ می شه ،وقتی می خوای از این شهر خاکستری دور شی باید بیایی اینجا ...

اینجا بهشت است ...جایی که می توانی همه ی درد و دلهایت را خالی کنی در کنار قبری که  در آن سرباز روح الله ،نه ،فرزند روح الله ارمیده .

انجا تمام  غم ها و ناراحتی هایت را به جان می خرند . تو بر قبر اب می ریزی و شهید دلت را اب و جارو می کند .تمام بی مهری هایی که در این روزگار غریب  بر بسیجی روا داشته شده را تسکین می دهد . تو اشک میریزی و شهید اشک هایت را پاک می کند . تمام زخم های دلت را آنجا مرهم می نهند جز زخم انتظار که در دل داری ... شهیدان تو را در جمع خود می پذیرند . حرف هایت را می شنوند و برای  چگونه ادامه مسیر دادن راهنماییت می کنند ... تو خبر نداری ،غروب که بر می گردی انها تو را بدرقه می کنند و برایت دعا می کنند تا در راه انها محکم تر قدم برداری ..

شاید در ظاهر قبر شهدا غبار گرفته ... اما این دل ماست که غبار غفلت بر آن نشسته ...

بیا کمی بیشتر برای شهدا کار کنیم ...

 



لیست کل یادداشت های این وبلاگ